Külleriyle Gidiyorum
Öfkemi koltuğuma sıkıştırıp gidiyorum.
Bir gölge gibi sessiz zamansız Hanımeli kokusuyla Alnımda emeğim Göğsümde Deli fişek koca bir yürek. Yanık ezgisi ıslıklarımla Sus. Sakın dur deme Ne olur. Ben hesabımı yaptım. Işıklar söndü kapılar kapandı. Kıral çıplak. O defteri kapattım Dönüp ardıma baksam ne çıkar ? Aşkı külleriyle bıraktım. Hevesi kursağında Tüm kahırların inadına Yakışırmı sana diye düşünmeden Yakıyorum ulan geceyi Akılsızca Artakalan "hoşçakal"da Sus. Kal desen ne olurki ? Gidiyorum. |