İşte böyle imanım!
Bir yay gibi doğrulup kurduğu bağdaçta aydınlanırken,
Ne diyor dinine yandığım ?

Dünya boştur loo.

Kirişi kırıp cavlağı çektin mi !
Çarığın dibini de sıyırdıysan giderken,
Alem-i cihana namın söylenip arşa değse de billurlarının gölgesi,
Avluda yellene yellene takılan pinponların tütsülü bakışları,
Kaynakçı gözlüğüyle etrafı kesen cıvırların pembe camekanlarının arasından,
İmam kayığında, toplasan dört dakika süren,
Son ve kısa bir seyahate çıkarsın.

Olmaz ya, haybeci evlattan yadigar kalır da torununun çocuğu duyarsa,
Ayırt edemez sokaktan geçen alelade bir barzodan senin adını.

O kadar sıradanlaşır ki geçmişi kınalı varlığın.
Malı mülkü çürütürken rutubetli bamya tarlasında,
Papaz uçurmadığın her anı eşek cennetinde mumla ararsın
Vesselam.