Kölenim
Çiçekler bezedim
Yollarına Maviler sararken Çadırımı Güneş öylesine Yaktı ki elbisemi Bir kuzu misali Yayıldım Dere olup çağladım Yıkarken ruhunu Pınar olup Sana kandım Yıkarken ayaklarını İzin sardı gelinciklerimi Zeytin gibi yeşerip Gölgen oldum İnlemeler karıştı Yükseldi arşı alaya Tutkusu ben olan Yakışı sen Bir turna olup Uçurdun yollarında Aşkın penceresinde Merkezindeyim Sar sar bırakma Muhtaçken sana Eğildim yalvarırcasına Sonuna kadar kölenim… |