KURU ÇEŞMENİN AŞKIÇeşmenin aşkıydı su, Bilmezdi bunu... Akardı fütursuzca bulup yolunu... Çeşme, okşar severdi akarken onu, Açıldıkça, sunardı suya... Gönüllü vücudunu.... Su öğrenmedi bu aşkı, Sadece, coşkuyla aktı... Anlamadı... ona yol veren vücudunu okşamadı... Zamanla, Karşılıksız bu aşka küstü çeşme... Kesti suyuna yolları, Kurudu...kaldı öyle... Şimdi her açıldığında, Derin bir iniltisi var... Suya olan hasretiyle... Kuru çeşmeye yazdılar ’ aşık ol...karşılık bekleme...’ Elif Şebnem Akal |