Kare
beni unutabilirsin
ve en iyisi bu aklımda o hiç çekilmemiş resmimiz kalsın ne sevimli bakışlarla ah geçici heveslenmiş yılgınların pozuyla hani sorsalar aşk dersin (aşktan özür dilerim) sevmek bu olmamalı onaylanmamış duygulardan ibaret bir macera aynı kareye bile sığamadık biz (’biz’ burda yanlış özne) nerde aynı dünyaya? bazen gitmek gerekir ’gitmek’ böyle durumda en şerefli fiildir dert etme, unutursun unutulmak artık benim en büyük isteğimdir hadi gülümse poz ver ’yalnızlık’ karesinde senindir artık her yer yakışanın bu Elif Şebnem Akal |