Gelsende Yokum
Bu şehrin kaldırımlarında yabancıyım
Bırakıyorum sokaklara kendimi sensiz Yokluğunla aklıma gelen tek şey ölüm Her gece sensiz öldüğümü hissediyorum Uzakta olsanda içimdesin unutamam seni Biliyorum yalnızlığımda yanımda olduğunu Yokluğun gözyaşım olup akar tenimde Seni seviyorum bile diyemeden gittin Biliyorum birdaha yaşanmayacak bu aşk Umutlarım yeşermeyecek göz yaşlarımda Kaybolup gittin bak yavaş yavaş Sensiz yaşamın ölüm olduğunu anladım Bir mutluluktu seninle yaşadığımız anılar Seni seviyorum dediğinde yaşıyordum ben Hoşçakal ey sevgili bu son çığlık Gelsende yokum toprak oldu bedenim Hüsamettin Ünal 21.7.1989. Elbistan |