Ben seni kaybetmedim.
Kapanmış kapıların
Yitmesinden korktukları
Bir anahtar gibi
Titrek ellerimden düşürmedim.
Dağılmadın kaldırım parkesine.

Ben seni kaybetmedim.
Ne kadar acıtsa da içimi yokluğun
Koşmadım yalınayak çocuklar gibi peşinden
Gözlerindeki misket mavisine.

Ben seni kaybetmedim.
Yapacak bir şey kalmamıştı.
Kızgın kumlarda kavrulamazdım.
Suretine giremezdim
Çöl serabından su içen bir bedevinin.

Ben seni kaybetmedim.
Silinmiş olsan da gözlerimden
Ardına düşemezdim çürümüş,
Kokuşmuş bir mazinin.

Ben seni kaybetmedim.
Gün batımında turuncu rengi
Parçalanırken güneşin
İzin veremezdim sönmesine
Özünü güneşten çaldığım ateşin.

Buna ne kanatlarında rüzgar mani olabilirdi,
Ne de kızaran ufuklara uçup gidişin.

Ben seni kaybetmedim.
Varlığını araştırıp sormadım da.
Çünkü, duvarlara
Tırnaklarımla kazımıştım resmini.
Aptallık olurdu pankartlara bastırmak.

Adı hainlik olmasa istemez miydim
Ben de bir ilan verip
İsminin de altına
‘Hükümsüzdür’ yazdırmak.

Dedim ya;
Ben seni kaybetmedim ve aramadım
Sırf Kaybolanlara mahsus kalsın diye aranmak.

Ben seni kaybetmedim.
Kaybetmeye zaman bırakmadın zaten.

Ne dosta düşmana aldırış ettin
Ne de ufacık bir söz dinledin.
Sen sadece,
Hatalarınla koskoca bir sevdayı
Yalancı baharlara değiştin, bitirdin!

Ben seni kaybetmedim.
Bir gün çıkıp geleceğini de biliyorum

Ve şimdiden söylüyorum:
Ben seni değil,
Sen beni yitirdin.

Serkan AKTEPE