Gözyaşlarımı sil baba
Hep aynı kelime
Başlarken de, biterken de Bir kelimenin eksikliği Bu kadar mı eksik bırakırmış yaşamı Baba Kısa pantolon giyiyorken daha gözlerim Bırakıp gittin Ne bir gün kanayan yaralarımı silerken gördüm Ne de yavrum diyen sesini duydum Sadece eski iki resim Birde kıymetini bilmeyip kırdığım saatin Senden bana kalan Bir eşyanın eksilmesi hayatta Bu kadar mı eksiltirmiş insanı Bütün saatler durdu sanki zamanlar Hep aynı kelimenin öldüğü güne akıyor Babam Bak ölmeden ilk defa sana babam dedim Neden silmiyorsun akan gözyaşlarımı İlk defa, ilk defa Kendi başıma silemiyorum Yoruldum Koro kitaplar Yüzümde yılların biriktirdiği kitaplar Seyir halinde Hayata karşı yenilgidir Keskin kelimeler Bıçak yarası sevdalar Kelime olur Şaire Oturur içine bir ağırlık Omurga yarasıdır Felç bırakır Bir demet taştan sözcük Düşer yüreğe Yeniden yağmalanır Dil yarasıdır Yanık bir roman bırakır Kitaplar Koro halinde Hüzne çalıyor Anne Senden gidemedim Bayramlarım Kaldırımlar hikâyesi Cenaze yanar Gönlüm Kayıp ilanı İnzivaya çekilmiş Çile Türküm Tavan arasına kaldırdığım Terliğin Toz bağlamış Üç fotoğraf kazası Yaşadığımız Doğumla ölüm arası tünel Anne Kurguyu yanlış yazmış Hayat Sonum içinde olmalıydı |