SESSİZCE ÖLÜYORUM BEN!..çırpınışlarım gölgedir hasretime hecelerde yutkunur kelimeler ne bir söz, ne bir gülüş içime gömerim depremlerin ahını mahmur bakışlarım imdat bekler tükenir ayaz mahkumu sabırlarım... hani nerde o delikanlı duruşlarım gençliğimin delifişekliği kayıp adım adım kemiklerim erirken saçlarıma üşüşen kırlar ihtiyarlaşır zindeliğin özlemlerindeyim herşey gelip geçti ömrün kırıntılarında ... hala yalnız gecelerin içinde bir hiçim yoldaşım dört duvar arası nefesim yeditepe’de bıraktığım sen pencere önlerinde direniş’i beklersin turnalar gelip geçer özümden yıkılır direncim kasırgaların vuruşunda galiba sessizce ölüyorum ben!.. Zafer Direniş ... |
Kutlar başarılarının devamını dilerim.