Bilmedin
Yıllarca yürüdüğün sonu bana varmayan
Yollarına şiirler yazdığımı bilmedin Şu ana kadar beni bir kez bile sarmayan Kollarına şiirler yazdığımı bilmedin. Secde ettim her gece oldum senin duacın Yalvardım yaradana dinsin istedim acın Benden şanslı diyerek yaslandığın ağacın Dallarına şiirler yazdığımı bilmedin. Dedim akıllı ol dur,sevmek neyine gerek Yinede sen,sen diye çarptı durmadı yürek İçtiğin kahvelerde adım çıksın diyerek Fallarına şiirler yazdığımı bilmedin. Bende seviyordumda hep gizledim demeyen Günlerce nöbet tutup yol gözledim demeyen Birgün nerelerdesin çok özledim demeyen Diillerine şiirler yazdığımı bilmedin. Sana aşk biriktirdim gönlümde kucak kucak Ümit versen ağlayan duygularım susacak Hiç tutmadığım ama tahmin ettiğim sıcak Ellerine şiirler yazdığımı bilmedin. Gülüm acı bir gerçek korkup soramadığım Daha acı bir gerçek sana varamadığım Hasretle kavuşupta,aşkla saramadığım Bellerine şiirler yazdığımı bilmedin. Duymadın feryadını duymadın aşk açının Aşık edip gönlüne girdin acep kaçının Kıymet bilmez zalimin yolduğu o saçının Tellerine şiirler yazdığımı bilmedin. Bazen o gözlerine,gönlüme ümit saçan Bazen bakışlarına bakışlarımdan kaçan Bazen de elin değmiş diye bahçende açan Güllerine şiirler yazdığımı bilmedin. Karanfili görmeyip kaktüsü gül sanarken Kalbin çınlamadımı ben adını anarken Sen kaderin elinde cayır cayır yanarken Küllerine şiirler yazdığımı bilmedin. Ahmet Naz |