Anladım ki aceleye geliyor aşklar
En büyük tutkuyla bağlıyım derken, bir yaprak dökümü yaşıyor insan.
Sorgusuzca sandığın bir aşk tüm sorunlarıyla çıkıyor birden,
Yapayım derken bilmeden yıkıyor seven!
En kopmaz istekle dururken yanında
Bir rüzgar yemeye görsün daha sallanmadan yıkılıyor herşey!

…


Seni en çok istediğimde kaybettiğimi anladığım an oldun.
Ben yıkıp yıkıp yapmaktan da yoruldum.
Bir aşk var ortada herkesin bildiği,
-ama en çok en çok ikimizin bildiği, ama en çok en çok ikimizin yenildiği-
Sen de yoruldun artık..

Kendi kabuğumuzda inci olamamaktı sorun
Kabuğumuzun deşilmesi açılması, bizden inci yapılmaya çalışılması…
Ben senin en büyük aşk olduğuna inandım
Kendi küllerimde bu aşka yandım
Seni belki yalnız benimsin sandım
Sen! benden önce olanlarınsın hâlâ
Ben herşeyi ardımda bıraktım

Elimde koca bir aşkla pes ediyorum şimdi…

Belki o yüzden senden giderken de mutluyum
Yüzümde en çok güldüğümde çıkan gamzelerim var
ve heybemde ne emeklerle işlenmiş bir aşk


Güle güle de bana ne olur
Ben hoşçakal diyemesemde sana…


Biliyorum artık aşkın ne kadar sürdüğünü…
Kaşlarımın ortasında açtığı çizgiye bakınca zamanın
aklımda bi tek yaşayamadıklarım kalacak
Taşındıkça sevdalardan anlayacaksın
Ev sahibi değiliz biz bu sevdaların
Dostlar harlansın diye üfledikçe bu aşka kendilerince
bilmeyecekler söndürdüklerini..

Bir kor değil bu aşk…yangın…

Biliyorum artık aşkın ne kadar sürdüğünü

........... Hep kadar
.......................... Her kadar
......................................... Hiç kadar


Geçerken benden…Güle güle diyeceğim sana
Sen hoşçakal diyemesende bana…