YALNIZLIK-1

Kimsesizlik zehrini enjekte ediyor damarlarıma
Acılarımı yutkunmaya çalışıyorum ama boşuna
Yalnızlık kemendini öyle dolamış ki kollarıma
Her çırpınışımda yollar biraz daha yokuşuna

Gözlerimde fer tükendi, can çekişiyor sabır
Yolların ucundaki ışıklar bir bir kararıyor
Belki biter hayali artık bitti sayılır
Ümit ışıkları sönünce geriye ne kalıyor

Dünya kam almanın değil gam almanın yeridir
Daha da bir belledim bu akşamdan beridir
Yalnızlıksa insanın kaçılmaz kaderidir
Doğum ve ölüm bunun en güzel misalleridir

Yalnız geldiysek ve de yalnız gidiyorsak eğer
Hayat boyu birlikteliklere vermeyelim mi değer
Hangi şuur sahibi yalnız yaşamak diler
Böyle bir iddiaya kargalar bile güler

Hiç kimseye ihtiyaç duymayan tek Allah tır
Mahlûkat olanlarsa birbirine muhtaçtır
Zulmetlerin içinde aradığım sabahtır
Aydınlığa kavuşmak ruhuma tek ilaçtır

Yok mu bir iki tanıdık ses bu mahşerde
Hiç olmazsa aksi görünsün perdelerde
Belirginleşirde belki gün gelirde ilerde
Tutunurum, kurtulurum perdeleri delerde

İhsan POLAT 26.06.1997 İstanbul