SON ANLARIM


Uçurum değil! Bu düşmelerin ve gidişin sonu,
Sanki karanlık ve kör bir kuyunun, en dar boğumu.
Ve görmelerin önünde bir perde ve de bir buğu,
Yaşamak mı yada ölmek mi bu ızdırapın sonu...

Nefes almak mı? Zor, boğazımdan içerde bir dal var
ince hastalık mıdır bu, dudaklarımdan kan damlar.
Omzumda leş ve Ensemde bir kütük, sanki bir ton var
Kalkmak mı, yatmak mı neden muallâk; yoksa göç mü var?

Bin damla ter, anlımdan iner yanaklarıma, bugün
Ellerim silmek ister, takat, derman yok kollarımda,
Sehpa da çiçek, nimet i meyve her türden yanımda
Koklamak, dokunmak yok, boğazım da koca bir düğüm,
Sen gelirsin, sen gidersin tek hayal ve tek gördüğüm...


Gayrı gülmez bu yüzüm, yolum musallayı geçince
Omuzlarda gitmek tahtadan bir kutunun içinde,
Koymaz bana kabirde yalnızlık, sensizliğim kadar
Şimdi dillerinden dökülen fatihaların mı var...

Bir sensin ahım ve birde şahadettir son anlarım...

BEKİR ALPARS
16 hece ölçülü