Bir duman aleminden sürükleniyorum
Sen kokan,
Saçların kokan, o yataklara şimdi..
Gece yarısı sonrasının 24. cü bekçi düdüğü geliyor,
Pencerenin demir kapaklarına vuruyorum taşçıklarla,
Sen uyanmıyorsun.. Duyuramıyorum içimin eriyişini..
Sokak kuytuları karanlık bu gece…
Hayat yok ağlamayı bilmeyen kaldırımlarında..
Sarhoşların alkollü tükürükleri var parke taşlarında.
Benim hayatımla oynamak isteyen sarhoş tükürükleri…
Sen yine beni duymak niyetinde değilsin!?
Işık yanıyor odanda, demir kapaklar ağma etmiş gözlerimi
Sen duymuyorsun işte taş vuruşlarımı,
Demir kapaklar benim aşkımdan habersiz…
Ben ağlıyorum…
Bekçi düdükleri,
Aşkımın dramını çalıyor…
Gözlerim bu dramın sahte mutluluğunu,
Anlatmaya çalışmakta.
Sana duyuramıyorum dram vapurunun kalkış düdüğünü,
Beyaz köpüklerini bırakıyorum sana, dram denizinin..
Onlara iyi bak,
Yıllar sonraki sen varsın,
O, beyaz köpüklerde…
Sen… Dram vapurunun düdüğü,
Senin saçların.

Suat TUTAK
O1. 02. 1966
SÖKE