EVDE YALNIZEVDE YALNIZ Düşmanım pencereyle O besliyor korkumu. Ağır bir testereyle Kesiyorlar uykumu, Boşluğa düşüyorum. Bakınca pencereden Kımıldıyor korkuluk. Asırlar sürer neden Ev içinde yolculuk, Nereye koşuyorum? Ev sığınaktır desem… Niçin bana bir tuzak? Ne zaman eve girsem, Hep bitiyor yaşamak! Buna çok şaşıyorum. Ev örülmüş kederden Gece… Her yer karanlık, Görünmeyen bir yerden, Devler çalıyor ıslık! Yalnızım, üşüyorum. NAFİZ NAYIR |