şehir garının peronlarında
uzun burunlu otobüslerde
ayrılırken mendil salladığın
ada vapurlarında
yaşlanır arzular


sanırsınız ki yirmi yirmibeş yaşında
aklı başında bir güzeldir bahar
ve onu
sizin kadar hiç kimse sevemez
beyhudedir bekleyişiniz
gelemez
bütün erikler çiçek açar
o bulutlara binip uçar
yere inemez


gül açar gamzelerinde yaz kadınlarının
bir kıtalık şiir gizlidir
alın çizgilerinde
ağır yürür ve çok güzeldirler
sanki tapu dairelerinde
senedi vardır gönül kapılarının
kılı kırka böldürüp
koşturur bezdirirler


yıllanmış şaraptır sonbahar kadını
bir yudum içtiyseniz gülüşünden
alev alev yakar başınız döner
unutamazsınız adını
yalan bilmez dolan bilmez
kör talihin ikinci kuşudur kanadı kırık
o da size düşmez


bir roman yazacaksanız
ya da şiir
bir kardan kadın dinleyin
bırakın o anlatsın derin derin
işte o zaman
susmaz içinizdeki keman


kaç kişiye dağıttık
yürek tapusunu
unuttuk
güzeller şarap sundu da içmedik mi
kaç kez kırdık çalarken kapısını
bize koşarak geldiler de
sevmedik mi


beni sen yarattın böyle
perişan ve sefil
üstelik hiç yaşamadım dedi içimdeki çocuk
bıktım senin dört mevsim ağıtlarından
bana yeni şarkılar söyle


burnu çil çil
gözleri kehribar sarısı ve iri
şarkılar damlatıyorum gözlerine
beşinci mevsimden yepyeni
oluk oluk
ve deli bir senfoni…


C.Çalık