BAKİR BİR EKVATOR ÇİZİYORUM...dudaklarının her aralanışında ölçüsüz uzuyor mesafeler her kıpırtısında gün akşam her kıvrımında mevsim hazan oluyor kayboluyorum bilmediğim şehirlerde her kelimende boyut değiştiriyor paraleller meridyensiz ve ıssız bakir bir ekvator çiziyorum kendime zaman yitiyor sesin yer küremin mağmasında fokurdayan lav kıvamı arşın yedinci katında beni buluyor yakıyor bulaşıyor tenime bırakmıyor ... bir yer sofrasının damalı örtüsüne dökülüyor sonra son kırıntıları umudun bir lokma tatmadan elimde un ufak oluyor avucuma toplayıp pencere kenarlarına serpiyorum sebil iyimserliğimi kuşlar bile halime gülüyor içimi kör yarasalar basıyor bilmiyorsun hasret karası kanatlarında siyah eteklerim geriliyor yazmıyorum dedikçe baykuş başı misali ekseninde dönüp seni buluyor sana bakıyor ve seni görüyor şiirlerim ben utanıyorum özlemek utanmıyor CEYDA GÖRK 31 mart 2009 |
Çokça şiir..
Saygılarımla..