kesik bohça
kayıp giderken heveslerim ellerimin arasından
sormadan inatla başkaldırarak yokluklarıma bedenimi savuruyor kavuruyor yangınlarla tüm yaşanmışlıklarım , kesemdekilerle altı kesik kaldı bohçamın anılarımla tamamlayamadıklarım acıtıyor her yarımlarım,gözden uzaklarım sızlatıyor her metremde gövdemdekiler sıtkıma varlığım dahi yaban gözlerimde iki canlı siyah nokta parladı çakmak misali karanlığa aydınlanıyor her bir adımım uzaklarını bilemeden , önünü göremeden çoğaldı yanlışlarım bölündü artamadan benim dünyam kaçırılmış tüm fırsatlar, umulmazlar düşlerime direnen anılar her kokuyla daldığım kareler aldığım nefeslerim yaşayabilmemin azizliği bana uzak benim canım gitgide sana yaklaşmaktayım |