Acı Kahvemin Telvesi
Öldün mü hiç gelmeden ecelin,
Sardı mı beynini bilmediklerin, Kemirdi mi içini endişelerin, Saklandı mı bir köşeye iyi niyetin, Ağladın mı hiç yumruklarını ısırıp, dudaklarını kanatarak. Yıkıldın mı bir enkazı sarınıp, dibine yapışarak. Her resimde bellidir Kalabalık kimsesizliğim, Var mı bu sabahın hatrı selamı. Her karede tutsaktır Çalı çırpılık ümitsizliğim, Kaldı mı hüznümün tek bir kelamı. Geldin mi hiç bilmiyorum Ama görseydin acı kahvemin telvesinde aradığım adını Fallarıma çıkmazdın. Bakışlarına sardığım efkarımı İçişimle dağılmasan bile Seni sevişimi severdin. Sevdin mi sen hiç Artık sormuyorum, Ben nasılsa hep seviyorum. Naz ÇAKIR |