GÜLE GÜLE KOCA REİS!...
…Muhsin Yazıcıoğlu’nun Aziz Ruhuna…
Heybetli bir dağdın sen hey gidi koca reis!... Hicranın gölgesidir yürekteki acı his Muhsin Yazıcıoğlu gül hasretiyle yandı Elinde kırmızı gül sonsuzluğa uzandı Kaderin tecellisi, beyhudedir her sitem Dağların eteğinde kol geziyordu matem Tenin toprak olsa da ölümsüz bir bestesin Milletin vicdanında yankılanıyor sesin Duyuldu acı haber, yandı yürekler yandı Hüzün bulutlarıyla yaşlar göze dayandı Dondurdu ilikleri, işledi ruha ayaz Kırmızı boyun büker, karalar bağlar beyaz Bu zamansız ölümle dert birdi, bini aştı Zemheri soğuğunda yüreklere kor düştü Ömür denen ağacın dalına baykuş kondu Gecenin ayazında dondu umutlar dondu Karanlıklar bastırdı battı ufukta güneş Hissiyat buz tutarken suları yaktı ateş Uzun yola çıkarken kalbi düşürdü derde Ülkünün gonca gülü nerde o günler nerde?... Mamak zindanlarında söyleştin duvarlarla Taşı yastık eyledin, üstün örtüldü karla İsmiyle müsemmaydı Sivas’ın gülü Muhsin Zalime demir yumruk, mazlumun dili Muhsin Gönlümde kanayan gül, ağlarım kaderine Kor halkalar ekledin gönlümün kederine Bu dünya gurbetinde bir ölür bin doğarız Hakikat güneşiyle karanlığı boğarız Ömrünün baharında sonsuzluğa ağla git!... Yüce Türk milletinin yüreğini dağla git!... Ebediyet yolcusu kabrine güller dolsun Hakk’ın sevgili kulu mekânın cennet olsun… M.NİHAT MALKOÇ |
Hakk’ın sevgili kulu mekânın cennet olsun…
Allah sizden razı olsun kardeşim... Acımızı paylaşan dostlara selam olsun...