BETONDELEN ÇİÇEĞİ
İnsanlar çok farklı,
Her tende nedense bulamıyorsun Ya da her ses de her göz de her nefeste. Hissedemiyorsun atan her kalpte. Yıkılmış kentin çoçuklarının Sönmeyen umut çığlıklarını. Güneş her yeniden doğduğunda, Ve ay gökyüzünde asılı bir lamba Tarih yeni bir sayfa daha çevirir Medeniyet adlı eski kitapta… Mermiler sadece bir bedeni delip geçmedi Sayfalar boyunca. En temiz beyazı kirletti, Bin yıllık çınarın her dalını Bir mermi, balta vurdu, kesti!.. Yıkılmış kentin çoçuklarını Evinden etmedi atılan her füze. Sanmayın sakın ne annesini öldürdü Ne de Bir oyuncağından etti. Beton yığınlar altında kaldı dünya. Selam durmalı şimdi hüzünle; Filizlenen "Betondelen" çiçeğine... Sadullah KAPICIOĞLU |