Bu ruhen dostluk şiirim sevgili dostum TUBAYA gülen yüzün daima adresin olsun sevgili dosttum tuba

Hani tuba hatırla ama o eski zamanı
Nasıl mesuttuk.biz birer baharda açan
Çiçeklerdik.yönümüz hep güneşe doğru
Portakal bahçelerindeki dinginlik vardı.

Hani tuba hatırla ama kar tanesi düşerse bir yaşlı teyzenin
Saçlarına öyle hüzünlenirdik seninle ,camdan bakar gibi sokağa
Neydi o günler kar yağdığı zaman bembeyaz bir gelinlik oluyordu
Dünya.ve senin ellerin sımsıcak

Sımsıcaktı ellerin dışarıda gürül gürül bir hayat. Yüreğin bir mum ışığı
Gibi titrek .hep üşüyen çocukları düşünürdün.
Hatırla ama tuba ve sakın umudunu yitirme sevgiler ve dostluklar tükenmişsede
Hayatta.gözlerin hep babamım elleri gibi yetişir en çaresiz zamanlarıma

Hatırla ama tuba ne güzeldi çocukluğumuz,ne güzeldi o eski ninemin
Ninnileri hep gülüşlerimiz yankılanırdı ve korku bilmezdi yüreklerimiz.
Biliyorum dünya kötü dünya berbat hayat bildiğini okur hep
Ama yine umudunu kaybetme tuba..

Sen eski güllerin kokusunu bilirsin. onların bir kusuru vardı. Azıcık kanatırlardı.
Ama olsundu tuba .gülün kokusunu nerden aldığını bilirdik.
Gül kokusunu sevgi ve merhametten alırdı..
Gül dostlukların bağlacıydı..ve kokusuydu aynı zamanda

Sevgili tuba sen hiç portakal ile güneşin mesafesini bilirmisin.
Ve sen benim seni ne kadar dostlukla ve merhametle o eski türk
Filmlerindeki ağlayan sahipsizlerin gözyaşlarıyla ne kadar özlediğimi
Bir bilsen..
Bir bilsen
Hatırla ama tuba portakal mıydı yoksa güneş miydi bizim dostluğumuzu
Sonsuz kılan…