BAŞBUĞ'UMA MEKTUP
Bu nasıl çağ idi, bu nasıl zaman
Gün geçtikçe haller, oluyor yaman Karman çorman oldu, sap ile saman İşimiz yabana, düştü Başbuğum Ne onur ne hayâ, nede ar kaldı Hayâsız hainler, her gün can aldı Bozkurt ocağına, çakallar daldı Davayı bin yerden, deşti Başbuğum Haçlı dayatması, işgale döndü Toprağım üstüne, baykuşlar kondu Bir hayal uğruna, ocaklar söndü Yürekler kavruldu, pişti Başbuğum Nefret silahları, çekildi bir bir İnsanları sardı, haset ve kibir Bu nasıl işkence, bu nasıl cebir Sabır küpü doldu, taştı başbuğum Kaybettik benliği, kaybettik özü Senden el alanlar, tutmadı sözü Doğruya ermedi, kimsenin gözü Medet umdu elin puştu, başbuğum Kırk parçaya, bölünerek ayrıştık Kuyumuzu kazanlarla barıştık Kurtla çakal hemhal, olup karıştık Şaşırdım bu nasıl, işti Başbuğum Kim kiminle ne, gayede bilinmez Yaşananlar hafızadan silinmez Öyle bir hal ağlanılmaz gülünmez El âlem duruma, şaştı Başbuğum Birbirine hasım, yazanlarımız Yasaklı durum da ozanlarımız Meydanlara indi Uzanlarımız! İçi boş beyinler, koştu Başbuğum Başlara taç oldu hırsız olanlar Cana kıyıp yollarını bulanlar Hayâsızca keseleri dolanlar Kimliğime mezar eşti başbuğum |
şiiriniz mükemmeldi...yanan yüreklerimize bi çırada siz eklediniz.rabbim sonumuzu hayr eylesin...
kutluyorum.