Senin Olmak Vardı
Elini ağzına götüren
Çocuklar gibisin sen. Şeker istediğinde ağlayan: Durdurulması imkânsız: Kızaran, Pespembe yanaklarında Açan bir bahar var Saçlarındı hazan mevsimi rengi Dökülen ağaçlardan kıpkızıl Ne güzel uçuşurdu rüzgârda Bir yaprak misali Dokunmak vardı sana Beyaz boynuna Bileklerine küçücük. Tutmak heyecanlanmak vardı Ufacık, narin ellerini. Bahar olmak vardı Mevsimleri kıskandıran Bakışlarında. Sen vardın Ben yokluktum hep Fakirliktim senden uzakta Ağlardım bakmadığında Masmavi iri bakışlarınla Adım, Hüzündü hep benim Seslenmediğinde Duymadığımda sesini Çığlıklarıydı Kulaklarımda ölüm. İzlemek vardı seni Derin bir boşlukta Sadece bakmaktı Uzaklardan, Dokunamamaktı. Hüzünlendiğinde Bir mum yakıp En hüzünlü şarkılarda Yorgun gözlerinde Gezinmek vardı. Uykularında düş olmak vardı Her gece Ben hiç olmadım, Olamadım düşlerinde. Ben, Bekledim oysa Fark etmeni Baktığın gecelerde yıldızlara. Sana göz kırptım: Salıncak kurdum aya, Bir az daha yakından görmen Beni fark etmen için Karanlıklarda. 29.12.2005 Ertuğrul Bayam |