Ben aşkımla gelmiştim kapına
Gözlerim senindi, saçlarım senin
Ruhum sana dünden amade
Ama bütün bunları istemedin
Sen benden ölümsüzlüğü istedin

Bütün çiçeklerimi sundum sana
Kalbimi yerinden çıkarıp uzattım
Her türlü cefaya da sefaya da razıydım
Sanki bana Lokman Hekimim dedin
Sen benden ölümsüzlüğü istedin

Ben yansam yıkılsam da önemi yok
Ben saçlarının tellerinde yitip giderim
Yüzüne vuran rüzgar gibi mesudum inan
Beni benden isteseydin bir an
Sen benden ölümsüzlüğü istedin

Bu dünyada bir tek güzellik var, o da sen
Senin yoluna ölecek birini sorsalar, o da ben
Senin destanını elbette ben yazmalıyım
Çaresizce kalemim sensizliğimle titrerken
Sen benden ölümsüzlüğü istedin

Ben çaresizce seni bekleyeceğim
Biliyorum gelmeyeceksin sonsuza dek
Ama ümitsizlik bana göre değil
Ben seni önce bulutlara, sonra yıldızlara
Ben seni sonsuzluklara götüreceğim
Çünkü sen, benden ölümsüzlüğü istedin.