Sen gittiğinden beri
Kara bulutlar dolanır oldu etrafımda
Güneşi göremez oldum,
Güneşimsiz kaldım
Sana yürürken şimşekler hep üzerime çaktı
Doluya yakalandım
Yağmurlar deli deli yağdı
Islandım
Sen hissetmez oldun
Ve hüzünlü bir sis perdesi
Çöktü uykusuz gecelerime
Sen,
Rüyalarımı süslemiş,
Hayallerimi dağlamış,
Umutlarımı közlemiştin.
Bense,
Kuyruklu yıldız gibi peşine takılmıştım
Kayıp gittin avuçlarımdan
Tutamadım ZAMAN’ı
Beklide gitmeyecek, sevecektin.
Sevmedin,
Ya da sevemedin.
Sen gittiğinden beri
Ama sen sevmez oldun
Görünmezlikler içinde kayboldun
Arkana bile bakmadan gittin
Hapsoldum çığlıklarında
Sabırsızca bekledim
Yarın bir gün gelir
Kapımı açar seversin diye
Bekledim be gülüm
Gelmedin
Belki de gelemedin
Sen gittiğinden beri
Ama sen görünmez oldun hayallerimde
Bir seher vakti gelseydin
Yalnız koymasaydın şiirlerimde
Sarılsaydın uykusuz gecelerime
Keşke gelseydin de
Koklasaydım gül kokulu saçlarını
Tutsaydım ellerinden
Baksaydım kahve gözlerine
Ne olurdu be gülüm...!
Oysa ki
Bir kıvılcım yeterliydi tutuşmama
Tutuşup alevlenmeme
Keşke yaksaydın közlerinde
Yakıp savursaydın küllerinde
Ve alsaydın da şu yarıcan’lı canımı
Canımsız kalsaydım
Sensiz bu koca şehirde

Bülent Kaya

Not: Hayal, okyanusta pusulası olmayan bir gemidir. Bende bir hayalim. Pusulamı kaybettim, ama kalbim doğru yönde olduğumu söylüyor. Bu yolda hayallerimle yürüyorum. Ta ki demir atana dek. Umarım yanaşcağım kıyı iplerimi tekrar kesmez. (Ben nefes alamaya devam ettikçe şiirlerimin devamı gelecektir.)