Dün güzelim bir gündü...
Güzelim Ayvalık’ta!
Ne hayal,ne rüyaydı!
Gerçekti,
Keyfiyatta...
Güneş ışıltılı!
Deniz pırıltılı...
Neşem ki ?
Taş çatlata!
Dün güzeller...
Güzeliydim!
Güzelim Ayvalıkta.

Fırından ekmek aldım...
Ev ekmeği..
Ekmek,her yerde ekmek,
Ama bu ekmek..
Kokuyor memleket!
Mis de mis...
Tadına doyum,
Ne his?
Zeytin,peynir...
Hele balığa..
Ne denir?
Yenir.

Işıl ışıl...
Deniz gibi,pırıltılı...
Balıklar.
Balıkçılar da çok uyanıklar!
Güzeller,güzeliydi!
Ayvalık yar,
Hele bendeki,
Güzellik...
Kime ne zarar?
Hiç de,değil yar!
Ayvalık,Ayvalık olalı...
İnsana yarar,
Her şeyi ile...
Tam karar,
Olmaktan çok...
Fazlası var.

Ne hayal,ne rüyaydı!
Dün güzeller...
Güzeliydim!
Güzelim Ayvalıkta.







Müfide DECDELİ.
16/03/2009/İZMİR
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Ayvalık

Girit’ten,
Midilli’den;
Biraz Rum,
Biraz Türkmen,
Ege’ydi tüten,
Bir zamanlar
Yağ kokularıyla
Sahilinden

Fethiye’den, Sakarya’dan,
O daracık sokaklardan,
Dimdik akarken sahile
Arnavut kaldırımları.
Deniz;
Okşar adım, usulca
Öperdi kıyılarını..

Eskiyen,
Sadece zaman.
Yeşile çalarken yıllar;
Çamların gövdesinde iz,
Kokusunda sevdalar.
Ve umutlar, özlemler;
Yaşanmış, yaşanacak
Binlerce ömür gibi,
Fabrika bacalarından,
Savrulur gider…

Hergün, yeni bir günle
Tutuşurken ufuklar
Sabaha boyanır deniz.
Ada kuytularında
Balıkçı teknelerinin dansı başlar
Zeybek oynarcasına
Deniz diz vurur gibi dalga dalga,
Yaşam nabız atışlarıyla
Koşar adalardan
Körfezin kucağına...

Ve zaman, kendini tüketirken
Mübadil umutlarda,
Omuzlarda yıllardır eksilmeyen
Geçim kaygısı da olsa
Yarına dair umutlar
Tane tane boy verir
Zeytin dallarında.
Bunca yıl, acılar da
Sevinçler, özlemler de karıştı taşına toprağına.
Ama hala
Yakamozlarla yansıyan
Yaşamdır Ayvalık’ta
Körfezin sularına..

H Hikmet ESEN