...Ağlayıp kuytularda sessizce, Akıtıp içimin zehirini, yalnız başıma, Yıkıyorum ruhumu gözyaşlarımla Ve karışıyorum kalabalığa… Buruk da olsa yaşamaya devam yeniden Kolumda yalnızlığım, sırtımda ağır yüküm Mahsuni’den “İşte gidiyorum çeşm-i siyahım” Dilimden yıllardır düşmeyen türküm… Sırtımdaki hançeri nasıl sapladıysan, Yine sen çıkaracaksın, çıkaracak, Ve gideceksin ardına bakmadan Gözyaşlarım belki o zaman duracak. Ben mi? Duvarlara yaslanarak yürüyeceğim Kurtulsam bile bir gün yaralarımdan Bir daha dönmeyeceğim sırtımı Hiç kimseye insanlardan… Aşk yok, sevgi var değerini bilene, Sefa yok her zaman, cefa da burada. Beden yok sadece, ruh da var bu alemde, Ararsın kimbilir? Yalnızlık anlarında. |
Sefa yok her zaman, cefa da burada.
Beden yok sadece, ruh da var bu alemde,
Ararsın kimbilir? Yalnızlık anlarında.
....
Aşk yetmez demişlerdi bir zamanlar doğruymuş demekki.
Selam ve saygılarımla.