11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1736
Okunma
Ağlayıp kuytularda sessizce,
Akıtıp içimin zehirini, yalnız başıma,
Yıkıyorum ruhumu gözyaşlarımla
Ve karışıyorum kalabalığa…
Buruk da olsa yaşamaya devam yeniden
Kolumda yalnızlığım, sırtımda ağır yüküm
Mahsuni’den “İşte gidiyorum çeşm-i siyahım”
Dilimden yıllardır düşmeyen türküm…
Sırtımdaki hançeri nasıl sapladıysan,
Yine sen çıkaracaksın, çıkaracak,
Ve gideceksin ardına bakmadan
Gözyaşlarım belki o zaman duracak.
Ben mi? Duvarlara yaslanarak yürüyeceğim
Kurtulsam bile bir gün yaralarımdan
Bir daha dönmeyeceğim sırtımı
Hiç kimseye insanlardan…
Aşk yok, sevgi var değerini bilene,
Sefa yok her zaman, cefa da burada.
Beden yok sadece, ruh da var bu alemde,
Ararsın kimbilir? Yalnızlık anlarında.
Cevap Yaz