Evet,Sevgili Hocam,öncelikle dünyamıza hoşgeldiniz. Burası küçümsenemiyecek kadar lezzetli bir dünya. Hayata ve edebiyata,illa da şiire gönül verenlerin buluştuğu nadide bir site. Tek olumsuzluk artık bütün arkadaş ve dostlara ulaşamama gerçeği. İstesenizde bu hacimde bunu başarmanız zor. Elbette çocukların dünyasını ben bir öğretmen kadar tanıyamam bu doğal. Çocukta bir insan olması nedeniyle duyguların insani yönünden yola çıkarak biryerlerde buluşmam mümkün sizlerle. Her dörtlüğü ayrı bir yanımıza vuran,ince ve çok güzel ifadelerle örülmüş harika bir şiir ve güzel bir başlangıç. Edebiyat ve şiir adına selam,saygı...

hyazici58 tarafından 3/14/2009 6:43:01 PM zamanında düzenlenmiştir.

Değerli Hocam hoş geldiniz... Yine bir üstadın yürek titreten söyleyişlerini ve yumuşak bir kadifenin verdiği hazzı duyabilmek, hissedebilmek... Akın akın çocuk seslerini yalnızca okulun koridorlarında değil, şiirinizin koridorlarında, inişli çıkışlı tüm basamaklarında görmek ne kadar sevindirici...

Şiir, içsel bir heyecanın beyaz kağıtlarda yankı bulan mısralaşmış, dizeleşmiş en ahengli şeklidir kanımca. Yürek titretmeli ve insanı başka memleketlerin kendine has havasına götürebilmeli ve de şairinin elinde büyüyen bir bebeğe dönüşmelidir şiir... Hangi şiir vardır ki, yalnızca söz söyleme işlevini yerine getirme ve iş olsun amacını üstlenme hatasına düşen?.. Hangi şiir vardır ki, şairinin kaleminden akan duygusal parıltıyı yansıtmak amacıyla yazılmayan? Ve hangi şiire şiir denilebilir ki, şiirsel özellikleri derin bir misyon gibi elbisesinde taşımayan? Şiir yazmak, şair olabilme yolunda giden bir şiir dostuna yeni ivmeler ve yepyeni söyleyiş biçimleri kazandırmıyorsa, en önemlisi de şiirdeki içselleştirilmiş sözcük gruplandırmalarını ve sonucunda ortaya çıkan dizeleri, şiirsel ritmi, bütünlüğü ve ahengi hissettirmiyorsa, o şiir ve o şiir dostu gerçek şiirin neresindedir diye sormak gerekir, diye düşünüyorum. Sonuçta yetenek: her fırsatta dillendirilen ve bir ürün vermek, belirli etkilenme ve şiirsel beslenmeleri bütünsel bir yapı haline getirmek için yeterli gibi görünse de; aslında aslolan, şairin yeteneğini geliştirip, bu yetiye farklı ivmeler kazandırmasıdır. Çünkü gelişim sürecine girmeyen ya da sokulmayan yetiler herzaman kaybolmaya mahkum olurlar. Bunun örneklerini sıklıkla görebiliriz tarihte... Sonuçta şiir, sürekli kendini ve şairini geliştirmelidir.

Değerli hocam... Kafiyeli şiirlerinizdeki ritmik dengeyi ve konusunu özünde saklayan şiirselliği ve de bu şiirlerin şiirsel bütünlüğünü bilen, aynı zamanda yakınsal açıdan gözlemleyen bir insan olarak; alışık olduğum şiir dilinizde, bir üstadın yıllanmış tadını rahatça bulabilmekteyim yine. Bazen Anadolu kokar şiirleriniz, bazen taşlama, bazen hüzün, bazen sevinç... Bu kez de çocuk kokuyor şiir; öğrenci sesleri dalga dalga vuruyor kıtalara... Her daim böyle sesler ve güzellikler duyurmanız temennisiyle... Şiir, çocuk koksun biz büyümeden... Saygılarımla...

Ben bir öğretmenim bu benim halim
Acı, tatlısıyla geçer bir yılım
Onlar neşeliyse açıyor gülüm
Yoksa bir köşede susuyorum ben


Derse başlamanın tarihi kaçtı
Sıralarda zaman ne çabuk geçti
Şimdi yavrularım yuvadan uçtu
Dipsiz boşluklara düşüyorum ben!



Güzel dizelerinizi yürekten kutluyorum.
Saygı ve selamlarımla.

Olmasın öğretmen, çocuk sevmeyen
Girmesin sınıfa, yüzü gülmeyen
Çocuk bir dünyadır, bunu bilmeyen
Öğretmen olsa da kaçıyorum ben


Ben bir öğretmenim bu benim halim
Acı, tatlısıyla geçer bir yılım
Onlar neşeliyse açıyor gülüm
Yoksa bir köşede susuyorum ben


Derse başlamanın tarihi kaçtı
Sıralarda zaman ne çabuk geçti
Şimdi yavrularım yuvadan uçtu
Dipsiz boşluklara düşüyorum ben!


Çok güzel yazılmış bir şiir tebrik ederim üstadım,
saygı ve selamlarımla