TENİMDE AYRILIĞIN ATEŞİ
intiharlar döşedim yatağıma
bozuk musluğun çıldırtıcı damlalarında boğuyorum sevinçlerimi sevişmekten yorgunum ve doksandokuz kere reddediyorum sevdiğim kadınları penceremde güvercin ölüleri biriktiriyorum yakamda umursamaz ayakların çiğnediği karanfil aşkın yüksek geriliminden düştüm kanıyorum ezberime yapışmış cümlelerle yoğuruyorum sayfaları -- öpüşsem kokusu kalır tenimde sevgilimin nefesinde ayrılığın karşı konulmaz ateşi göğsünün kavında tutuşturuyorum ömrümün fitilini... 20.02.2004/ adana |