22-03-07-
SESSİZ SEDASIZ YAŞAYALIM

Bu kaçıncı sene ya da kaçıncı bahar
Hep yüzünde gülücükler, elinde yar
Öyle yürürken sokakta bahtiyar
............................Yeri öptürdü
Nerden geldiğini bilemediği kurşunlar
Can verirken aşkı asfaltı kanatarak
.........Bütün alem dağıldı gitti kaçarak

Yürüyordu bebem sokağa çıkmışlığın keyfiyle
Köstebek yuvasına çevrilmiş kaldırımsız yolda
Elini tutmuştum da düşmesin diye bir çukura
Birileri çarptı aldı bebemi elimden o anda
Karardı gitti güneşim, intizarımla yıkıldı dünya
Ahh... ah! O güne kadar hiç dikkat etmediğim
Kağıttan kapak diye konulan loger canavarı
..............Bir salisede yutmuştu can gülümü
Ve posektifinde boğarak geri verdi bebemi
........................................Geri verdi
Yani; Logeri kapatmak için hiç kimse yoktu
Bebemin cesedini bulmak için herkes çoktu.

Adam zar zor emekli oldu
Aradı, kesesine uygun bir daire buldu
Sofrasına daha da az ekmek götürüyordu
Ama
Kiradan kurtuldum diye
Çukura düşmüş yüzünde, güller açıyordu
Ev daha deprem vurmadan yerle bir oldu
O severek beyaza boyadığı duvarlar
.......Aileden bir kaçnın kanını emiyordu

Trafik kazasını, sokaklarda ki gaspları
...............................Hiç saymayalım
Diyelim...
Hortumlanmadı bankalar, işimiz de var
Eroinin ağına, çetelerin tuzağına da düşmedi
............................................Çocuklar
Hadi gideceğin yere polis eskortuyla var
Hasta kalbinde var, bilemezsin yangında çıkar
Ne itfaiye girebilir ne cankurtaran
Çünkü araba çöplüğü olmuş, sokaklar dar
Yani ölüm sırası bize gelene kadar
Sessiz sedasız yaşayalım arkadaşlar.