DÜZİÇİ
Çıksam dağına, baksam ovaya
Ne güzel görünür Düziçi Çağlar pınarlar, konmaz kovaya Yeşillere bürünür Düziçi Her köşede var elleri Bol bulunur goncaları gülleri Çok tatlıdır güzelleri dilleri Güzellere bürünür Düziçi Dağlarının kardır başı Avlamakla bitmez kuşu Her yapıda vardır taşı Eserlere bürünür Düziçi Bize ters ters bakma öyle Hatamız varsa söyle Elden elden durma öyle Gariplere bürünür Düziçi Gitmeyin hiç boş yerlere Sorun sana bilirlere Sevgin dolsun gönüllere Soranlara görünür Düziçi Halil’in bildiği tükenmez sende Güzelliğin arzu uyandırdı bende Ayrılırsam görmek isterim günde Arzulara bürünür Düziçi |