Ben kadınım
keskin bir çığlık
kuş kanadı
çiçek tozuyum..

gücümü çelikten
yüreğimi acılarla kurmuşum.

Ben kadınım
upuzun yollarda
sabır olmuşum
diri diri gömüt olmuşum
toprağa..

insan olmak için beklemişim
yıllarca
beklemişim babamın
ekmek umudunu..
ayakkabısını silmiş
kapıda uğurlamışım..

ağabeyimi
amcamı
dayımı
kocamı..

kapıda..

sofrada..

yatakta beklemişim.

sonra…
bilinç bir çığ gibi
indi yüreğime

ve inanç
yıkıyor şimdi gelenekleri
paydos diyor geçmişine
evinin kadınlığına
duygusallığın aptallığa dönüşmesine
paydos!



Ben kadınım
korkulur artık benden
insan oluyorum
insan

yüreğimdeki mavi çığlıkları
bırakıyorum gökyüzüne


sevdaya..

yaşama..

emeğe..

özgürlüğe sarılıyorum..
beni ben
beni kadın
beni insan yapan değerlere
sarılıyorum…




birsence…