SENSİZ YAŞANMIYOR
Sensiz yaşanmıyor
Hani karanlıkta bir gül açar çile kokar ya Buzlar kaplar bahar akşamlarını Tel örgülere takılır yürek Sevdalara küser yıldızlar kayar Güller elinde ağlar hani Kefenin olur yüzündeki tüller Baharlar kışa döner ya Gök kuşağı unutur tüm renklerini İşte sensizliğin acısı böyle bir şey Karanlık her anım, rengi yok dünyamın... Sensiz yaşanmıyor Birikir hıçkırıklar gecenin koynunda Yüreğime düşer damla damla göl olur Ayrılığın feryadı yükselir ya semaya Sensizlik kaybeder beni meçhullerde Zindanlara hapsedilir sana olan sevdam Aşk celsesinde kırılır ya kalem İdam sehpası kurulur alaca karanlıklarda Dar ağacına çekilir ya duygular İşte sensizlik böyle bir şey Ayrılır tenden ruhum, yaşayamam inan… Sensiz yaşanmıyor Boğazımda düğümlenirken son nefesim Ben şimdi veda ediyorum sensizliğe Vedalaşamadığım acılarımla birlikte Bir denizin fırtınalar ardındaki durgun yüreğine Demirliyorum şimdi yüreğimi Mülteciyim gönül limanında Sele kapılmış bir gül gibi çaresizim Nereye sürersen sür bu gönlümü Essin yine Mesih nefesin Buselerinle can ver canana Ab-ı hayat gibi süzül ,düş |
patikalar üstüne yazıverdin adımı
acımasız,her akşam çiğnedin feryadımı
ey yıllardır içimde beslediğim kanarya
senin o sulusepken gözlerin var ya
sanki bir alev topu, yakar hayallerimi
her ikindi sonrası ruhumun toprağına
garip tohumlar gibi atarım ellerini
Selam ve dua ile...