şiir öteki yüzüm
Yok, saydığım öteki yüzüm, sevdalarım gibi duruyor aynalarda
Her kent öteki ben, bazen gecekondu, bazen gökdelen Aynalara yağıyor kentin iki yakası Emekçi bakışlarım inşattan yorgun, gördüğüm her yüz öteki ben Bazen bir çocuğun çatlamış ayağı, bazen bir ninenin yanık yanağı Kına yakmış ağaçlar yapraklarına, sonbahar geliyor hayata Ayaklarım, emektar bastonum gençliğimin tomurcuk çiçeği Yaşlılığın dağlarına vuruyor, dökülüyor yorgunluktan Artık her adımım öteki ben, her sokak fay hattı Yalnızlık gökte bir buluttur, tek başına yağmaz Avuç içim, küçük sandalım, denize açılıyor Dudak izi bırakıyor okyanus Geri çekiliyor dalgalar, çizgilere Mutlu olsaydım açılırmıydım şiir denizine Vururumuydu kelimler, tohum halinde sahile Şiir öteki beni bulmaya yalnız bir yolculuk yok saydığım öteki yüzüm |