Bulut Gibiydi Gözleri
Bulut gibiydi gözleri
Gökyüzünde uzayıp giden Sağanak yağmurdu gözyaşları Damla damla ruhuma işleyen Uçsuz bucaksızdı sevgisi Mavilerden daha engin Gönlümde coşan sel gibiydi Yüreğimde derya olup büyüyen Bir var imiş, bir yok imiş misali Gerçek miydi, yoksa hayal miydi? Delicesine sevdiğini söylemişti Sanki uykuda gördüğüm bir rüya oldu Gelmeyince kalmadı neşem Dünya onsuz oldu elem Artık çekilmez ki bu âlem Sevdasıyla yakan oldu Umutla bekleyip durdum gelir diye Gelmeyince gömdüm yüreğimin derinliğine Unutmak imkânsız özleyeceğim ömrümce Hasretiyle yüreğimde yanan kor ateş oldu Gönlüm de esen bahar rüzgârıydı Sessiz vedasıyla gönül dağım yıkıldı Yüreğimde onulmaz yaralar açıldı Yaşarken kavuşmak bir hayal oldu Bulut gibiydi gözleri sessizce ağlıyordu Gökyüzü kararmış sevgimize yas tutuyordu Gönlümden kopan feryatlar dağlara varıyordu Dağlarda yankılanan feryadım duyulmaz oldu Yüreğim paramparça olmuş sevdiğim Bir gün mutlaka okuyacaksın bu şiirim Sensizlikte konuşamaz lal oldu dilim Derdimin dermanı bilinmez oldu Soldu gönül bağım açmaz ki güller Harabeye dönmüş bahçede ötmez ki bülbüller Neden hicrana yazılır seven gönüller Karaymış yazgımız yüzümüze gülmez oldu |