Bizim üzerimizde çok emeği olan ögretmenlerimize yazdığım bir şiir.beğenirlerse çok mutlu olurum.

Sınıflarda buluşmuştuk bir sonbaharda
Annemdin belki de benim bu güzel yarda
Sorunum vardı belki de kalmıştım darda
Tek neyin var oğlum diyen sen oldun bana

Artı en mutlu insanım belki dünyada
Bilgiden uyanmadığım engin rüyada
İncisin denizlerde okyanuslarda
Önümüzü aydınlattın kara sularda

Sabrın ve ışığınla hedeflediğim sen
Güneşinle beslenen yüz binlerce ben
Yeri dordurulmayacak sonsuz tek gayem
Yokluğunda perişandır bu güzel rüya

Kalemim aklım ve sen geleceğimsin
İyi notlarım da bana tek sevincimsin
Ömrümün sonuna kadar altından taçsın
Belki gözümden süzülen damlada yaşsın

Ümitlerim bittiğinde yine sen vardın
Ağladığımda ağladın gülünce güldün
Halimi hatırımı bana önce sen sordun
Sevgin ve yüceliğinle yılmadan durdun

Dur ki sonsuza dek parlasın dünya
Hiçbir zaman bitmeyecek bu güzel rüya
Eliniz de fenerlerle her bir tarafta
Sevgi seli bizim ile barış dünyada