alışamadım gidişine
bir an kadar yanımdaydın
ama bir asır kadar da uzak yüreğimin ağrısı umudun anlamı nefesimin nedeniydin alışamadım gidişine baharlarımın toplamı kışlarımın topyekün sebebiydin aklımın isyanı bedenimin hazan yaprağı alışamadım gidişine ilk can dediğim,canan dediğim yüreğimin kapılarını açtım umutlarımı bağladım sana ama işte o ama alıştım yokluğuna taş bastım toprak bastım kabuk bağlattım ciğerimdeki yaraya gelmiyen güllerin derliyemediğim lalelerin yerine kasımpatı olmaya kararlıyım koparılsamda dalımdan dimdik ayakta alıştım yokluğuna ne kadar yakın ,herne kadar uzak olsanda bana |
Şiirin; yazılışı mükemmel, geçişler mükemmel, akışı mükemmel...
Şiir yaşam biçimimizdir…
...........................................Saygı ve selamlar..