AKŞAM KARANLIĞI
Acılarımın habercisi olmuş akşam karanlığı,
Gün ışığı tenimden çekildiğinde,ayın ışığı, Yakar beni ve gömer tiz mi tiz çığlıklara, Tutsak edilirim,beynimdeki boş mağaralara... Her akşam ekmişim darağacımın tohumlarını, Acılarım sulamış,içimdeki kahır toprağını. Ay,Azrail’imin nebiliğini üstlenmiş sanki, Halime müteessir olandır,şu ağaran tan ki. Yarasa misali ifa gösterir;gün batımında, Tasmaları açılır anılarımın ve arkasında, Kimliğini görmem tabulaşmış bir istirham, Uzatmak istesem elimi,vücudum kesmiş ham. Nerededir akşamların ızdırabına merhemler? Şafaktan önce hiç sona erer mi bu elemler? Devası ölümse bu çilenin,gerçekleşmiş bil, Ey akşam karanlığı!İçinde boğ beni ve sil... Fatih Katmerci |
güzeldi şiiriniz beğenerek okudum
varolun kutlarım
selam ve saygımla.