Eylül rüzgârları gibi dinginim.
Benim gönlüm gelin havasında.
Her gün batımında,
Yangın yeri olur enginim.
Sen ise deli dalgalar misali,
Taşlara çarpıp yatışmıyorsun.
* * * * *
Yaşanmış bir yaz gerilerde kalan,
Dalgalara çiçek açtıran bizdik;
Mehtabı yaktık yakamozdan önce;
Gelecek diye sulara,
En mutlu renklerle,
Eylülün yapraklarını çizdik,
Şimdi yüreğinde alev ölümleri,
Yanıp tutuşmuyorsun.
* * * * *
Ayrılmak korkusundan mı bilmem,
Nemli gözlerin menevişler gibi.
O kadar uysalsın ki,
Kavgan en güzel deyişler gibi.
İsyanım ses getirmiyor,
Ayakucunda bekleyen
Ayrılık günlerine sataşmıyorsun.
* * * * *
Akan zamana hüküm geçmez,
Eylül, ümitlerin hasat mevsimi,
Sanki Eylül, sonlu sevdamızın hesap kesimi…
İnadın umutsuz gerçekleri yere çalsın,
Gönlünle bir olup
Aklınla çatışmıyorsun.
* * * * *
Ya saatini kuran olmamış,
Ya kapını vuran.
Ya da mevsimden mevsime göçün
Vadesi dolmamış.
Zamanın raylarında biz,
Eylül’le kol kola akıyoruz.
Sen ardımızdan yetişmiyorsun.