Şimdi bir şehir kanıyor avuçlarımda
Adına yağmur denilen yanılgılarda
Ne bir balıkçı kaldı uğranacak
Ne de yarım bir şiir var tamamlanacak
Akacak kan varmış damarlarımızdan
Şehrin mazgallarına
Çektik sineye
Hâlbuki toplu iğne başı kadardı yaramız eşelemeden önce
İzin vermeme çabasında tükettik yaranın kapanma ihtimalini
Şimdi hangi ihtimal muhtemeldir ki?

Buldukça gönüllü kaybettik kendimizi…

Bir şehir türüyor arka sokaklarda
Biz küçülmesini umdukça
Çoğalmak eylemi son hızla faaliyete geçmiş
Dupduru damlalarda kalmış huzur
Kaybettik damladıkça
Bulmuş bunuyor lafını duydukça
Buruşturup attık hüviyetlerimizi
Nemize gerekti? ! ? !

Neyzen Tevfik olsa kesin söverdi…

Çokça hiçlik doldurduk gözlerimize
Baktığımız her yer kör
Atılan her çığlık kifayetsiz
Çırılçıplak ve merhametsiz
Sağır oldu kulaklarımız
Bir inilti kaldı sadece
Dizlerimizi göğüs boşluğumuza gömerken
Toprak duysa yarılırdı en körpe yerinden

Bırakın kopsun bu şiirde inceldiği yerden…

Burcu BİR