Bu gece kulaklarımda bir tını:"Fatih davran!"
Soruyorum kendime:"Acep ölüm müdür çağıran?"

Azrail fısıldar:"Bedenin ruh olmuş,ruhunsa beden,
Bu saatten sonra sana en yakışan kıyafettir kefen."

Anlıyorum,Ölüm Meleği ile duygularımız bir mukabele,
Ben O’nu zikrettikçe,listesine adımı yazar hece hece.

Acaba en ufak bir istek kalmış mıdır içimde yaşamaya?
Ben değil miydim yalvaran sürekli,ulaşmak için Hakk’a?

Düşlerim;kaç damla gözyaşı dökülür acaba toprağıma
Ya da kaç kişi ben gömülürken sarılır tahta tabutuma?

Dualar mı okunur ardımdan,yoksa kara beddualar mı?
Üşüyen vücudumu ne saracak?Böcekler mi yılanlar mı?

Kurcalar tüm bu yanıtsız sorular yıpranmış beynimi,
Meşakkatli gelir,algılayamam;ölüm denen aysız geceyi...

Fatih Katmerci