VALLAHİ ÇOK ÖZLEDİM....
Odumu otağımı
Yurdumu ocağımı... Özledim çok...çok..çok özledim... İçine alın terini döküp Sevgisini katık edip ekmeğini paylaşan köylümü.... Yerli malı haftasını kutlayıp,anasının yaptığı çöreği Sıra arkadaşıyla paylaşan..minik Ayşe’yi.... Ya geceleri torunlarına masal anlatan Anlatırken de sevgiyi yumak,yumak işliyen Fadime ninemi.... Sırtında koca çantasıyla soğukta sıcakta Yorulmadan sevda özlem, umutları taşıyan postacımı.... Bahçesindeki mis kokan domatesleri toplayıp Komşu hakkı deyip paylaşan Osman amcamı.... Radyoyu açtığımda , Şimdi çocuk tiyatrosu başlıyor diyen sesi.... Komşu kızına sevdalı yüreği yanık.. Ama hep platonik takılan Ali abimi.... Dağlardan tepelerden süzülen Musluğumu açtığımda buz gibi akan billur suyumu... Yalansız riyasız , önce vatanım Sonra dostum arkadaşım en son ben diyen insanımı... Sadakadan utanıp.. Onun yerine iş isteyen, gururlu dik duran alnı açık Eli nasırlı ..yüzü nurlu Bahri amcamı... Kısacası ben,yurduna ,yurttaşına toprağına taşına Rüzgarına kuşuna kurduna, Atasına bayrağına vatanına sevdalı insanımı.... Çok çok...özledim... Vallahi billahi çok....özledim....... ı |