EZİK ÇOCUKLAR
kapılar açılıyor seni görüyorum
gözlerim sel oluyor kıyılarına çarpan utanıyorum... naftalin kokan hırkalar giyiyorum üstüne üşüme ne kadar yalnız olursak o kadar üşürüz olmaz rakı masalarının üstlerinde karınca oynattığımız çıkmaz sokakları açıyorum elma şekeri dudaklarını ısıtmak için utanıyorum... o şarkı geliyor duyuyorum tenimin ateşlendiği ezik çocukların yanan gözleri kadar sıcak ben sustukça çoğalıyorsun hiç konuşmasak utanıyorum... |