Cemre Düşmüş Zamana
ısıtıyorsun yüreǧimi zamanı
güneşle vurarak, bir deǧişim yok onda o sadece aynı hızla ilerliyor anılarla… en büyük tutkusu sensin halühazırda, yanlışta olsa… cemre düşüyor zamana gözlerin ıslık çalarak, bazende aǧlayarak el sallıyor geride kalanlara bir şey söylemek istiyorum bakışların engel oluyor iste o anda cemre düşüyor zamana yüreklerimiz alıp götürüyor geçmişin soǧukluǧunu utanıyorum aklıma geldikçe kötü yorgunluǧumu içim kin yerine sevdayla ısındıkça el sallıyor geride kalanlara bir şey söylemek istiyorum bakışların engel oluyor iste o anda cemre düşüyor zamana Hasan Hüseyin Arslan, 19.02.2009 – Frankfurt – Şehir Kütüphanesi, saat 13:00‘de |
bir şey söylemek istiyorum
bakışların engel oluyor
iste o anda
cemre düşüyor zamana
gibi olsaydı dizeler, okunması daha kolay olacak gibi geliyor bana
ben de bunu zaman zaman yapıyorum, şiiri fazla sözlerle şişirmek, dönüp bir kaç kez okuduğumda, fazlalıklar gözüme saplanıyor...
haddim olmadan, sadece bu bölümle azcık oynadım
güzel şiirdi,
tebrikler
saygılar