bilinmez akibetim gidiyorum
belirsiz bir yöne
sonu gözükmeyen bir yolda
su içmek istiyorum
aşkın şarap kazanından kana kana
sevdiǧim yar ise yalancı diyor bana

gidiyorum belirsiz bir istikamete
ihtiyacım yoktur bir acı merhamete
sevgi kibrit çöpü gibidir gelmez eǧmeǧe
çıkmazdayım saplanmış ayaklarım
zamanı bulanık çamurlara
her sıçrayışımda batıyorum
biraz daha derinlere...

güneş kiraz dudaklar gibi açmış
gönlünü oysa insanlıǧa...
ben ise çıkmazdayım sevgi aymazlıǧımla
bir de yalancılık ünvanı eklendi şimdi adımın başına

varsın olsun, varsin desinler
yarın dikeni bilene güldür anlayana...
ben ise yanmışım acılı aşk aleviyle
boydan boya

çıkmazdayım dostlar bu acının ıstırabıyla
ermiş iken kemale...
kırküçümde yiyorum acılı bir pide
yar aşkının yüreǧinde yanan ateşiyle
sevgimi desem, sevgisizlik mi desem ismine
buna diyecektir ki, o muhakkak
şiirsel bir düzdürme...
işte bu öldürüyor beni düşündükçe kendi içimde
hançerim kalemim, kurşunlarım ise kelimelerim
ben yazar ben eǧlenirim
yalancıysam bundan kime ne

hasan hüseyin arslan, 21.06.2009, evde...