HÜZÜNLE GELEN KORKU
yine hüzünle doldu gözlerim
şefkatle elimden tuttu yüreğim götürdüde yara geri dönmedim o an binlerce hamd olsun edim gözlerimi açtım herşey bir düşmüş ufuklara baktım ufuk kararmış bir rüya dedim bu garip bakış bir daha gidemedim gidiş o gidiş sevmek istedim sevmedi gönül şu aşkı yarama inmedi ölüm kalbimde birikmiş bir sürü cürmüm önüne sermekten korktu bu ömür |