Denizlerden yetim büyüdük biz, bu çorak topraklarda Gün geldi maviye hasret kaldı gözlerimiz. Karşı tarlada bir su birikintisiydi deniz. Alıp götürürdü bizi kaf dağına, kağıttan gemilerimiz. Sığardı tüm hayallerimiz bu gemilere sorgusuz sualsiz. Martı seslerini duyardık bazen ince ve tiz. Lodosla gelirdi denizin kokusu mest olurduk biz. Baharda yağmur yağardı, kırk ikindi sayardık çaresiz Masal sanardık yaşadıklarımızı mübhemdi geleceğimiz. Gerçek aşkı yaşayamadık doyasıya Tez yıkıldı billur kulelerimiz.
Bir bunlar kaldı şimdi hatırımda, Bir de, ilk ve son buseden dudağımdaki iz...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
adı mazide kalan şiir II şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
adı mazide kalan şiir II şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.