Almalıydık terini namusumuzun
bütün utanmaların bir bir vurduğu yüzümüze
an o andı
kılpayı yaşayamadığımız ve eksik ergenlik hikayelerini
hep hatırlatacaktı zaman
kırk kalp eskitip kırık bir kalp aldığımız
hep sevmeyi düşlediğimiz uzun ve yorgun rüyalar gördük
anlattık dostlara hiç yaşamadığımız külkedisi yalanları

marifetiydi hayatın yalanlar
ki onlar sırrı bizde kalan
hep eski tamircisi gibiydik
onarmak için alıp parçalarını çöpe attığımız aşkların

kasvetli bir sokak köşesinde başlayan macera
yıllar sonra son bulacaktı kırık bir sandık içinde
küf kokan mektup zarfları ilk okunan mektuplardan kalan
bir kaç dantel bir kızlık zarı
sararmış maltepe cigarası
kederinden içemeyen
namusunu çeyizine sermiş küçük ev kadınları

masumiyetiydi hayatın yalanlar
ki onlar kadınlara aşikar
hep eski özlenen gülüş
ve gözleri hayal ...
ansızın sızacaktı sandığın kırığından
yarım kalan bitirilmemiş aşklar